Veel beleggingsfondsen laten zien hoe goed ze hebben belegd op basis van het behaalde rendement. Als ze het eerlijk doen, vergelijken ze dit met een index of concurrerende fondsen. Maar iedere vergelijking gaat mank als we het risico vergeten. Een fonds dat aanmerkelijk meer risico neemt in zijn beleggingen, zou op den duur beter moeten scoren dan een fonds dat minder risico neemt. Als dat niet zo is, is dat risico voor niets genomen. Risico wordt vaak berekend op basis van de beweeglijkheid van een fonds. Ene professor W.F. Sharpe heeft daarvoor een formule ontwikkeld, die het rendement corrigeert voor het gelopen risico, oftewel het rendement per eenheid risico. Deze ratio is de Sharpe ratio. Sharpe kreeg hier een Nobelprijs voor.

Bijvoorbeeld: een goed gespreide portefeuille levert in de regel een goede verhouding op tussen risico en rendement. Daarbij is meer niet automatisch beter, aangezien een mandje van tien olieaandelen veel beweeglijker is dan een selectie van vijf aandelen uit totaal verschillende sectoren. Het is dus zaak om zoveel mogelijk factoren in het oog te houden bij het samenstellen van een goed gespreide portefeuille.